Der Ertl Sepp is heit aa bei uns herin, der hat ja allerweil bloß seine Fisch im Sinn.
Es is zwar scho a zeitlang her, da moant der Sepp, a Verkaufswagen muaß her.
I kaaf ma ganz einfach so a Trumm, und bau`s zu a Steckerlfischbude um.
Dees hat der Sepp a richtig gmacht, bloß vui Freid hat eahm dees dann nicht gebracht.
Dees Gschäft is halt net so richtig glaffa, da denkt er sich, na dua i`n halt wieder verkaffa.
Bloß losbracht hat er`n aa net recht, da stinkt er dem Sepp und zwar net schlecht.
Bevor i`n herschenk, denkt er, stell`ich den in Garten nei, da steht er guat und frißt koa Hei.
Da kimmt amal a scheena Feiertag daher, dem Sepp, dem stinkt er oiwei mehr
und auf oamal, da hat er ganz ungelogen den Karrn an d`Zillerhofstraß hinausgezogen.
A paar Biertisch stellt er aa no auf und hängt a paar Fisch an Steckerl nauf.
Sei Rosi schimpft eahm und sagt: „Du spinnst! I versteh net, dass du dees lustig findst
I sag Dir glei, mei liaba Mo mit Dir schaam i mi, aber scho a so.
I flack mi in mei Bett jetzt nei, de Vorhäng ziag i zua no glei
dann hab i hoffentlich mei Ruah mit Dir, Sepp, hab i lang scho gnua“.
Doch der hat stur seine Fischerl braten, dee sann eahm wirklich guat geraten
Da kemman auf oamal a paar Radler daher, dene gfallt dees Ganze aber sehr.
Hocken sich ganz schnell an Tisch, und bestelln a glei so bratne Fisch.
Es wern halt oiwei mehra Leit, der Sepp denkt, ja dees is scho gfeit,
alloa hab i da scho a Gfrett, und mei Weib, dee liegt im Bett.
Schnell is er drum ins Schlafzimmer eine, und plärrt glei: „Rosi, jetzt mach schleine!
Alloa wer i dem Anstrum nimmer Herr, jetzt magst mir scho helfa, bitte sehr“.
So hat er`s ausm Bett raustriem, drum is ihr nix mehr übrig bliem.
Dees war die Geburtsstunde von der Ertl`schen Fischbraterei,
und wenn a scheens Weda is, dann schaugts halt amal vorbei.
gez. Albert Donhauser